Al jaren zijn wij ‘flexitariër’: we eten wél vlees maar alleen af en toe en dan alleen ‘biologisch’ of met drie ‘Beter Leven’ sterren. Door velen, voorál de onbeschaamde véél-vlees-eters valt me op, wordt dat gezien als een whisy-whashy, ethisch eigenlijk niet te verdedigen positie. Ook van de andere kant klinkt “diervriendeljk vlees bestaat niet”. Ik ben het hier dus totaal niet mee eens, maar soit – laat maar nu maar even.
Ik wil hier alleen even verhalen over mijn praktische ervaring als ‘flexitariër’. Daarbij is van belang te weten dat wij enórm veel houden van lekker eten en daar ook veel aandacht aan besteden. Komt nog bij dat wij arme lieden zijn en dus, waar het om eten gaat, voor een dubbeltje op de erste rang willen zitten. Dat houdt dus automatisch in dat de keuze ‘minder vlees eten’ niet slechts inhoudt het nu en dan kopen van een ‘vleesvervanger’. Hoe prima die tegenwoordig ook zijn, het betekent toch dat je blijft koken volgens methoden en recepten waar vlees een essentieel deel van uitmaakt en dat je het gerecht steeds blijft verghelijken met de ‘vlees-versie’. Geen kwaad woord over vlees-vervangers (integendeel!) maar dat was ons gewoon niet goed genoeg.
Dus dat betekende: op zoek naar een andere manier van koken; andere kookboeken; op zoek naar ‘wereld recepten’ die oorspronkelijk vegetarisch zijn. Te beginnen bij een zéér oud boek dat ik toevallig al had, ‘The Vegetarian Epicure II’ van vegetarisch voorvechtster Anna Thomas (helaas zonder plaatjes). Maar ik vond nog veel méér, m.n. de Indiase keuken is over het algemeen vegetarisch én gericht op een kleine beurs maar ook de Italiaanse en zelfs de (Zuid-) Franse keuken kent honderden origineel vegetarische recepten.
Zo merk ik dat ik van lieverlee steeds minder gebruik maak van ‘vleesvervangers’: die origineel vegetarische schotels smaken immers zo veel beter. Ik merk nu ook dat ik bij het boodschappen doen eigenlijk zelden meer aan ‘vlees’ denk en waar we in het begin nog de regel hadden “hooguit 1x/week vlees” is dat verbod nu helemaal verwaterd; er ís helemaal geen ‘verbod’ meer maar nu en dan eet-festijn als ik een stoofschotel van lamsvlees maak of een Maroccaanse cous-cous. We eten nu veel minder vaak dan 1x/week vlees en dat komt gewoon omdat ik tegenwoordig in de supermarkt vooral vegetarische schotels in het hoofd heb.
Hans